بازیگری متد اکتینگ چیست؟

مقدمه

متد اکتینگ (Method Acting) یک تکنیک بازیگری است که بازیگر را تشویق می‌کند تا با استفاده از تجربیات شخصی و احساسات واقعی خود، به عمق شخصیت داستان وارد شود. هدف این روش ایجاد بازی‌های طبیعی و باورپذیر است، به طوری که بازیگر به جای اجرای نقش، واقعاً آن را زندگی کند. متد اکتینگ با تکنیک‌هایی مانند حافظه عاطفی و تخیل خلاق، به بازیگر کمک می‌کند تا احساسات، رفتارها و واکنش‌های شخصیت را به شکلی واقعی‌تر به نمایش بگذارد. این روش بیشتر در نقش‌های احساسی و پیچیده کاربرد دارد. در ادامه مقاله به بررسی بیشتری در رابطه با اینکه متد اکتینگ چیست، می‌پردازیم. پس برای کسب اطلاعات بیشتر ما را همراهی کنید.

بازیگری متد اکتینگ چیست؟

بازیگری متد اکتینگ روشی در بازیگری است که در آن بازیگران تلاش می‌کنند با احساسات، تجربیات و ذهنیت‌های شخصیت خود به صورت واقعی ارتباط برقرار کنند. این روش بر پایه تکنیک‌های روان‌ شناسی و تجربه شخصی استوار است و بازیگر را تشویق می‌کند تا در نقش خود کاملاً فرو برود و از زندگی و تجربیات خود برای شکل دادن به شخصیت استفاده کند. این نوع بازیگری به بازیگران اجازه می‌دهد تا واکنش‌های احساسی واقعی‌تری از خود نشان دهند.

متد اکتینگ در قرن بیستم توسط استانیسلاوسکی، کارگردان روسی، و سپس در آمریکا توسط لی استراسبرگ، اوتا هاگن، و دیگران توسعه یافت. یکی از اصول کلیدی این روش، استفاده از حافظه عاطفی است. در این تکنیک، بازیگر باید تجربه‌ای واقعی از زندگی خود را به خاطر بیاورد که احساساتی مشابه با احساسات شخصیت داستان را برانگیزد.

این روش نیازمند تمرین زیاد و تعمق در نقش است و معمولاً بازیگران زمان زیادی را برای آمادگی و آشنایی عمیق با شخصیت صرف می‌کنند. متد اکتینگ باعث شده بسیاری از بازیگران، مانند مارلون براندو و رابرت دنیرو، به خاطر بازی‌های احساسی و طبیعی خود مورد تحسین قرار گیرند.

تاریخچه متد اکتینگ مربوط به چه زمانی است؟

متد اکتینگ (Method Acting) ریشه‌های خود را در اوایل قرن بیستم دارد و به طور خاص از روش‌های بازیگری تئاتر روسیه و کارگردان مشهور کنستانتین استانیسلاوسکی (Konstantin Stanislavski) سرچشمه می‌گیرد. استانیسلاوسکی در اوایل دهه 1900 روشی جدید برای بازیگری پیشنهاد داد که در آن بازیگر باید به احساسات درونی خود و تجربیات واقعی زندگی‌اش برای خلق یک بازی طبیعی و واقع‌ گرایانه دسترسی پیدا کند. این روش که بعدها به «سیستم استانیسلاوسکی» معروف شد، تاکید بر درک عمیق شخصیت و تجربه‌های واقعی داشت.

در دهه‌های بعد، این تکنیک به آمریکا منتقل شد و در دهه 1930 توسط بازیگران و مربیانی مانند لی استراسبرگ (Lee Strasberg)، اوتا هاگن (Uta Hagen)، و استلا آدلر (Stella Adler) توسعه یافت. این افراد که از تکنیک استانیسلاوسکی الهام گرفته بودند، تغییرات و تفسیرهای جدیدی به آن اضافه کردند و آن را به چیزی که امروزه «متد اکتینگ» می‌نامیم، تبدیل کردند.

لی استراسبرگ در آمریکن تئاتر به عنوان یکی از مهم‌ترین مروجان این روش شناخته می‌شود. او در استودیوی بازیگری (Actors Studio) این روش را به بازیگران آموزش داد و بازیگران برجسته‌ای چون مارلون براندو، ال پاچینو، و رابرت دنیرو از این شیوه بهره بردند و به شهرت رسیدند.

از دهه 1950 به بعد، متد اکتینگ به یکی از مهم‌ترین و تاثیرگذارترین شیوه‌های بازیگری در سینما و تئاتر آمریکا تبدیل شد و به ویژه در سینمای هالیوود مورد توجه قرار گرفت. این روش به بازیگر کمک می‌کند تا به عمق شخصیت خود نفوذ کرده و احساسی واقعی و طبیعی را در برابر دوربین یا روی صحنه به نمایش بگذارد.

آیا متد اکتینگ روش خطرناکی است؟

بله، متد اکتینگ می‌تواند در برخی موارد خطرناک باشد، به ویژه از لحاظ روانی و احساسی. این روش از بازیگر می‌خواهد که از تجربیات واقعی و شخصی خود استفاده کند تا به احساسات عمیق و گاهی دردناک دسترسی پیدا کند. بازیگرانی که از متد اکتینگ استفاده می‌کنند، ممکن است به شدت با نقش خود درگیر شوند و مرز بین شخصیت داستان و زندگی واقعی‌شان تیره شود. چندین خطر اصلی که ممکن است بازیگران با آن رو به‌ رو شوند عبارت‌اند از:

فشار احساسی: چون متد اکتینگ بازیگر را تشویق می‌کند تا احساسات واقعی را بازسازی کند، ممکن است بازیگران مجبور شوند به تجربیات تلخ یا تروماهای زندگی خود رجوع کنند که این می‌تواند باعث فشار روانی شدید شود.

از دست دادن مرز بین شخصیت و خود واقعی: برخی بازیگران، به خصوص در نقش‌های چالش‌ برانگیز و تاریک، ممکن است بیش از حد در شخصیت فرو بروند و برای مدتی از خود واقعی‌شان جدا شوند. این ممکن است باعث ایجاد مشکلات در زندگی شخصی و روابطشان شود.

افسردگی و فرسودگی: بازی در نقش‌های احساسی سنگین و استفاده از متد اکتینگ ممکن است باعث فرسودگی روانی و حتی افسردگی در برخی بازیگران شود، به خصوص اگر آن‌ها نتوانند بعد از فیلم‌ برداری از نقش فاصله بگیرند.

بازیگرانی مانند هیث لجر و دنیل دی‌ لوئیس که از متد اکتینگ استفاده کرده‌اند، گاهی از تجربیات چالش‌ برانگیز و روانی سنگین خود در این روش صحبت کرده‌اند. به همین دلیل، بسیاری از مربیان بازیگری توصیه می‌کنند که بازیگران با دقت و مدیریت شخصی از این روش استفاده کنند و در صورت لزوم با یک روانشناس همکاری کنند تا از آسیب‌های روانی جلوگیری شود.

در بازیگری به روش متد اکتینگ باید به چه نکاتی توجه شود؟

در بازیگری به روش متد اکتینگ، توجه به چند نکته کلیدی ضروری است تا بازیگر بتواند به شکل موثر و ایمن از این روش استفاده کند. این نکات شامل موارد زیر است:

1. ارتباط با تجربیات شخصی

یکی از اصول متد اکتینگ این است که بازیگر باید از تجربیات شخصی خود برای ایجاد احساسات استفاده کند. بازیگر باید بتواند به تجربیات و خاطراتی دسترسی پیدا کند که احساسات مشابه با شخصیت داستان را برانگیزد. با این حال، مهم است که بازیگر بین تجربیات شخصی و شخصیت داستان تمایز قائل شود و این مرز را حفظ کند تا از فشار روانی بیش از حد جلوگیری شود.

2. حافظه عاطفی

متد اکتینگ به بازیگر اجازه می‌دهد که با استفاده از تکنیک “حافظه عاطفی” به احساسات گذشته خود دسترسی پیدا کند. در این تکنیک، بازیگر به یاد می‌آورد که در موقعیتی مشابه چه احساسی داشته و آن احساسات را به نقش منتقل می‌کند. استفاده از این تکنیک باید با احتیاط انجام شود، زیرا ممکن است بازیگر را به احساسات ناخوشایند و دردناک وارد کند.

3. تحقیق و درک شخصیت

بازیگر باید زمان زیادی را برای شناخت عمیق شخصیت صرف کند. این شامل تحقیق درباره پس‌زمینه، انگیزه‌ها، و رفتارهای شخصیت است. در متد اکتینگ، بازیگر نه تنها باید دیالوگ‌ها را حفظ کند، بلکه باید به نحوی زندگی کند که گویی شخصیت واقعی است.

4. تمرین زیاد و آماده‌ سازی ذهنی

متد اکتینگ نیازمند تمرین زیاد است تا بازیگر بتواند به راحتی وارد شخصیت شود و آن را با صداقت بازی کند. آمادگی ذهنی و فیزیکی نیز ضروری است، زیرا بازیگر باید توانایی ورود و خروج از شخصیت را به طور کنترل شده داشته باشد تا از لحاظ روانی دچار مشکل نشود.

5. حفظ تعادل روانی

یکی از مهم‌ترین جنبه‌های متد اکتینگ حفظ تعادل روانی است. بازیگرانی که بیش از حد در شخصیت خود فرو می‌روند ممکن است دچار فرسودگی روانی شوند. بنابراین، بازیگران باید یاد بگیرند که چگونه بعد از فیلم‌ برداری یا تمرین، از شخصیت فاصله بگیرند و به حالت طبیعی خود بازگردند.

6. تمرکز روی رفتارهای فیزیکی و بدنی

متد اکتینگ تنها به احساسات وابسته نیست، بلکه رفتارهای فیزیکی شخصیت نیز اهمیت دارد. بازیگر باید بدن خود را با شخصیت تطبیق دهد، حرکات، ژست‌ها و حتی لحن صدای شخصیت را به دقت بازسازی کند.

7. تجربه کردن زندگی شخصیت

بسیاری از بازیگران متد اکتینگ تلاش می‌کنند تا زندگی شخصیت خود را تجربه کنند. مثلاً، اگر شخصیت یک کارگر است، بازیگر ممکن است مدتی را به کار مشابه بپردازد تا به درک بهتری از شخصیت برسد. این تکنیک کمک می‌کند که بازیگر احساسات و رفتارهای واقعی‌تری از شخصیت را به نمایش بگذارد.

این روش نیازمند دقت و تعادل است و بازیگر باید بتواند احساسات و تجربیات خود را کنترل کند تا از آسیب‌های روانی و احساسی جلوگیری شود.

تمرینات متد اکتینگ در بازیگری چیست؟

تمرینات متد اکتینگ به بازیگران کمک می‌کند تا عمیق‌تر به شخصیت‌های خود وارد شوند و احساسات واقعی و طبیعی را در بازی خود به نمایش بگذارند. این تمرینات برای تقویت حافظه عاطفی، توسعه توانایی‌های فیزیکی، و افزایش تمرکز طراحی شده‌اند. در ادامه به برخی از مهم‌ترین تمرینات متد اکتینگ اشاره می‌کنیم:

1. حافظه عاطفی (Emotional Memory)

در این تمرین، بازیگر باید به یک تجربه واقعی از زندگی خود فکر کند که احساسات مشابه با شخصیت داستان را برانگیزد. هدف این است که بازیگر بتواند به این احساسات دسترسی پیدا کند و آن‌ها را در بازی خود وارد کند. مثلاً اگر شخصیت داستان دچار غم و اندوه شده، بازیگر می‌تواند به لحظه‌ای از زندگی خود که غمگین بوده فکر کند تا این احساسات را دوباره تجربه کند.

2. حافظه حسی (Sense Memory)

در این تکنیک، بازیگر به جزئیات حسی یک تجربه توجه می‌کند. او باید به یاد بیاورد که در یک موقعیت خاص چه حس‌هایی (مانند بویایی، چشایی، شنوایی، لمسی و بینایی) را تجربه کرده است. این کمک می‌کند تا بازیگر به شکل عمیق‌تری به احساسات و فیزیک شخصیت نزدیک شود. مثلاً بازیگر به یاد می‌آورد که لمس یک شیء خاص چگونه بود یا چه تأثیری بر او گذاشت.

3. ارتباط با اشیاء (Object Exercises)

این تمرین شامل استفاده از اشیاء در صحنه برای ایجاد واکنش‌های احساسی است. بازیگر ممکن است با یک شیء خاص (مثلاً یک عکس یا یک هدیه) ارتباط عاطفی برقرار کند و از آن برای نمایش احساسات در بازی خود استفاده کند. این تمرین به بازیگر کمک می‌کند تا با محیط صحنه و اشیاء به شکلی طبیعی و احساسی ارتباط برقرار کند.

4. تخیل خلاق (Creative Imagination)

در متد اکتینگ، تخیل بازیگر نقشی حیاتی دارد. یکی از تمرینات اصلی این است که بازیگر تصور کند در موقعیت‌هایی قرار گرفته که شخصیت داستان در آن‌هاست. او باید سؤالاتی مانند “اگر من جای این شخصیت بودم، چه احساسی داشتم؟” یا “چه تصمیماتی می‌گرفتم؟” را از خود بپرسد. این تمرین به بازیگر کمک می‌کند تا ذهنیت و انگیزه‌های شخصیت را بهتر درک کند.

5. تکرار (Repetition Exercise)

این تمرین که توسط سانفورد مایزنر، یکی از شاگردان لی استراسبرگ توسعه یافت، شامل تکرار دیالوگ‌ها به شکلی است که احساسات و واکنش‌های لحظه‌ای را تقویت کند. دو بازیگر رو به‌ روی هم می‌ایستند و یک جمله را بارها تکرار می‌کنند. هدف این است که هر بار تکرار، لحن، احساس و واکنش متفاوتی داشته باشد و بازیگر یاد بگیرد که به لحظه‌ها واکنش طبیعی نشان دهد.

6. بدن و تنفس (Physical and Breathing Exercises)

در متد اکتینگ، بدن و تنفس نقش مهمی در نمایش احساسات دارند. بازیگران باید یاد بگیرند که از تنفس خود برای کنترل احساسات استفاده کنند و بدن خود را برای نمایش دقیق حرکات شخصیت آماده سازند. تمرینات تنفس عمیق و یوگا می‌تواند به بازیگر کمک کند تا به آرامش برسد و از تنش‌های فیزیکی خلاص شود.

7. آمادگی فیزیکی و ذهنی (Relaxation and Concentration Exercises)

این تمرینات به بازیگران کمک می‌کند تا پیش از ورود به نقش، بدن و ذهن خود را آماده کنند. تمرینات Relaxation باعث کاهش تنش‌های فیزیکی می‌شود و تمرینات تمرکز (Concentration) به بازیگر کمک می‌کند تا به طور کامل روی احساسات و حرکات شخصیت تمرکز کند. این تمرینات باعث می‌شود بازیگر در لحظه حضور داشته باشد و بتواند به احساسات واقعی دسترسی پیدا کند.

8. زندگی در نقش (Living the Role)

برخی از بازیگران متد اکتینگ از تکنیکی به نام “زندگی در نقش” استفاده می‌کنند، که شامل تجربه کردن زندگی شخصیت در زندگی روزمره‌شان است. مثلاً، اگر شخصیت یک کشاورز است، بازیگر ممکن است مدتی را در مزرعه کار کند تا واقعیت‌های زندگی آن شخصیت را بهتر درک کند. این تمرین کمک می‌کند که بازیگر به شکل طبیعی‌تری به نقش خود نزدیک شود.

تمرینات متد اکتینگ کمک می‌کنند تا بازیگران بتوانند به شکل عمیق‌تری با شخصیت‌های خود ارتباط برقرار کنند و احساسات واقعی و طبیعی را در بازی خود به نمایش بگذارند. مهم است که این تمرینات به صورت کنترل‌ شده انجام شود تا از آسیب‌های روانی و فیزیکی جلوگیری شود.

استخدام بازیگر برای تیزر تبلیغاتی

آژانس تبلیغاتی و مدلینگ پرتو یکی از شرکت‌های معتبر و باسابقه در زمینه بازیگری و استخدام بازیگران برای شرکت در پروژه‌های تبلیغاتی است. شما عزیزان اگر قصد فعالیت در این حرفه را دارید، کافی است با مراجعه به سایت در قسمت کادر سبز رنگ رزومه خود را جهت بررسی بیشتر ارسال کنید.

سخن آخر

هدف از متد اکتینگ در بازیگری این است که بازیگر بتواند با استفاده از تجربیات شخصی و احساسات واقعی خود، به عمق شخصیت داستان نفوذ کرده و بازی‌ طبیعی و باورپذیر ارائه دهد. این روش بازیگر را به جای اجرای سطحی نقش، به زندگی واقعی آن شخصیت نزدیک می‌کند. برای استفاده از متد اکتینگ، بازیگر باید به نکاتی مانند حفظ مرز بین شخصیت و زندگی شخصی، استفاده درست از حافظه عاطفی بدون آسیب روانی، و تمرینات منظم فیزیکی و ذهنی توجه کند تا به شکل ایمن و مؤثر از این روش بهره‌مند شود. در این مقاله به طور کامل به بررسی اینکه بازیگری متد اکتینگ چیست و چه نکاتی دارد، پرداختیم. شما عزیزان می‌توانید سوالات خود را در این زمینه با کارشناسان ما در میان بگذارید.